Tien jaar geleden behaalde ik mijn sportmassagediploma. Na een flinke struggle, want ik had gekozen voor een onderwijsinstelling met weinig praktijkdagen. Zo zag ik door de spieren het lijf niet meer, zullen we maar zeggen. Zelfs na mijn studie bewegingswetenschappen en diverse uitjes op de snijzaal. De analyticus in mij, won het steeds van de doener.
Gelukkig ontmoette ik Jan. Hij heeft mij veel bijles gegeven, maar ook ondersteund. Want wat kon ik mij oncomfortabel voelen als ik iets niet had kunnen vinden in mijn boek. De rust, het geduld en de vriendelijkheid: een mentor voor het leven.
En ook nu bij het opfrissen van mijn stoelmassageskills, raak ik weer uit mijn comfortzone als ik mijn studiekaarten weg mag leggen. Maar ik herken het. Ik doe. En ik leer weer ervaren dat een mens ontzettend veel zendt naar buiten toe. Dat het goed is om te voelen hoe een lichaam in elkaar steekt om het mens-zijn beter te begrijpen. Want willen we als mentale coach écht kunnen zien wat een mens beweegt, dan is het meer dan alleen de gedachten.
Soms vraagt het leven van je om weer terug te gaan naar de basis, naar de oorsprong van waar je ooit begon. Dit jaar heb ik mijn activiteiten op deze vraag afgestemd. Studie naar lichaam en geest. Deze twee weken staan in het teken van massage.
